اگر می خواهید کاری را به خوبی انجام دهید، اینکه برای انجام بهتر آن چگونه تمرین می کنید، اهمیت بسیار بیشتری دارد تا اینکه چه اندازه از وققتان را صرف تمرین می کنید.
در حقیقت، تحقیق هایی که روی افراد خبره در هر کار انجام شده، از شطرنج باز گرفته تا ویولونیست یا بسکتبالیست، نشان داده است که شمار سال هایی که افراد به انجام فعالیتی مشغول هستند، تنها به میزان اندکی بر کارایی آنها تاثیر دارد. برای پیشرفت، تنها انجام تمرین های مرتب کافی نیست؛ ما باید شکست هایمان را مورد بررسی قرار دهیم و از آنها درس بگیریم.
اریکسون به این نتیجه رسید که بهترین روش برای اینکه در مرحله ی خودکار درجا نزنیم و خود را از وضعیت ثابت قابل قبول بیرون بکشیم، این است که روی شکست هایمان کار کنیم. یک روش این است که خود را به جای کسی بگذارید که خبره ی کاری است که شما قصد پیشرفت در آن را دارید و سعی کنید بفهمید او چگونه مشکل هایش را حل می کند.
انگار بنجامین فرانکلین یکی از نخستین کسانی بوده که این تکنیک را مورد استفاده قرار داده است. او در زندگی نامه ی خود شرح می دهد که عادت داشته مقاله های شخصیت های اندیشمند را بخواند و پس از خواندن، نظر های نویسنده را بر اساس منطق خودش در ذهن بازسازی کند. پس از آن دوباره متن مقاله را با آنچه دست پرورده ذهن خودش بود مقایسه می کرد تا ببیند چه اندازه زنجیره افکارش با صاحب نظران تفاوت دارد. بهترین شطرنج بازان هم از روشی مشابه استفاده می کنند. آنها اغلب چند ساعت در روز را صرف انجام تکرار همان حرکاتی می کنند که بزرگان شطرنج، زمانی آنها را در اجرای بازی خود انجام داده اند و در حال تکرار همان بازی ها، سعی می کنند که به دلیل هر حرکت آنها پی ببرند.
در واقع بهترین وسیله ی پیشگویی درباره ی مهارت یک شخص در شطرنج، میزان بازی هایی نیست که او در برابرحریفان انجام می دهد، بلکه میزان ساعت هایی است که او به تنهایی می نشیند و روی بازی های قدیمی کار و آنها را برای خود تحلیل می کند.
رمز پیشرفت در هر کاری، اینست که هنگام انجام آن، درجه هایی از کنترل هوشمندانه را روی اعمال خود داشته باشیم. این برای آنست که به دام مرحله ی خودکار نیفتیم. در مورد فراگیری تایپ ، می توان به راحتی از مرحله ثابت قابل قبول عبور کرد. روانشناسان فهمیده اند که برای عبور از این مرحله، باید خودتان را مجبور کنید با سرعتی بیشتر از آنچه به آن عادت دارید تایپ کنید؛ حتی اگر در انجام آن دچار اشتباه شوید. در یک آزمایش تایپیست ها در حالتی مورد تحقیق قرار گرفتند که کلمه های 10 تا 15 درصد سریع تر از زمان مهارتی آنها در تایپ، برایشان به نمایش در می آمد. در ابتدا، آنها نمی توانستند هم زمان با مشاهده ی واژه ها آنها را تایپ کنند و اغلب عقب می افتادند، اما پس از چند روز آنها به مشکل هایی که باعث کندی تایپ می شد پی بردند، بر آنها چیره شدند و توانستند به تایپ با سرعتی بیشتر برسند. آنها با بیرون آمدن از دام مرحله ی خودکار و با پشتوانه ی کنترل هوشمندانه، توانستند مرحله ثابت قابل قبول را پشت سر بگذارند.
ادامه دارد ...
